PRYWATNY GABINET LEKARSKI

Orthorexia nervosa, podobnie jak anoreksja, należy do grupy zaburzeń jedzenia (orto znaczy prawidłowy, oreksis – apetyt). Tyle, że tutaj dbałość o prawidłową dietę przeradza się w obsesję. Bulimik obżera się, by potem wszystko zwymiotować. Anorektyk prawie nic nie je, a ortorektyczka nie zje niczego, co uważa za niezdrowe. Ortorektyk jednak nie zrzuca zbędnych kilogramów. On myśli tylko o swoim zdrowiu. Naiwnie wieży, że rezygnacja z kolejnych artykułów spożywczych uchroni go przed wszelkimi chorobami i zapewni długie życie. Nie liczy się dla niego smak potraw.

Mamy trzy główne cele terapeutyczne: wyrównanie glikemii, parametrów lipidowych i normalizację ciśnienia tętniczego. Leczenie zaburzeń lipidowych u chorych z cukrzycą typu 2 jest obecnie jednym z ważniejszych problemów terapeutycznych. W terapii dyslipidemii cukrzycowej stosujemy leczenie tzw. statynami i fibratami w nadziei na uzyskanie pożądanych wartości lipidów. Jednak u wielu chorych nie udaje się uzyskać ich obniżenia do zalecanych wartości. Co więcej, każda poważniejsza destabilizacja choroby cukrzycowej udaremnia powstrzymanie postępu miażdżycy tętnic.

Osoby, które w organizmie mają wyższe stężenie składnika plastików o nazwie bisfenol A, częściej zapadają na chorobę wieńcową serca. Bisfenol A (BPA) jest organicznym związkiem chemicznym szeroko stosowanym w produkcji tworzyw sztucznych. Powstaje z niego m.in. poliwęglan, z którego wytwarza się plastikowe opakowania oraz pojemniki na napoje i żywność, plastikowe naczynia, wyściółkę puszek, plomby dentystyczne, materiały i sprzęt stosowany w medycynie, np. cewniki. Pewne niewielkie jego ilości mogą uwalniać się do żywności i napojów z opakowań, w których są przechowywane.

Latem 2014 r. znika podstawa prawna do prowadzenia dokumentacji medycznej w formie papierowej. Dotyczy to całej działalności leczniczej – i prywatnego gabinetu lekarskiego na wsi i wielkiego szpitala. Jednym z rozwiązań wydają się tablety z odpowiednim oprogramowaniem. Jeśli w Polsce mamy 100 tys. lekarzy i 200 tys. pielęgniarek, to kto da pieniądze na konieczny sprzęt i oprogramowanie? A kto – na serwery dla szpitali? Ale największa będzie bariera ludzka.