PRYWATNY GABINET LEKARSKI

Narastająca plaga otyłości w społeczeństwach krajów rozwiniętych i nie tylko postępuje tak szybko, że schorzenia cywilizacyjne wygenerowane na tym tle, głównie tzw. zespół metaboliczny, stały się poważnym problemem gospodarczo-społecznym. Każdy z nas widzi dookoła jak szybko postępuje „otłuszczenie społeczeństwa" i każdy w teorii wie, jak zapobiegać przybieraniu na wadze. Mimo to dzieje się tak, jak widzimy. Dlaczego? Upowszechnienie się samochodów, brak naturalnych terenów rekreacyjnych i brak ćwiczeń, nadmiar taniego, wysokokalorycznego jedzenia. Przecież ludzie wiedzą, że powinni zdrowiej jeść i więcej ćwiczyć ale w praktyce jest z tym ciężko, fast foody są dostępne zbyt łatwo a sklepy ze zdrową żywnością są zbyt daleko i zbyt łatwo wszędzie dostać się samochodem, ścieżek rowerowych jak na lekarstwo.

Zbyt intensywne obniżanie poziomu cukru jest równie złe jak nie uzyskiwanie celów leczniczych. Na pewnym etapie leczenia przeciwcukrzycowe leki doustne stosowane równolegle do metod pozafamakologicznych już nie wystarczają. Często z biegiem lat pojawiają się przeciwwskazania do zażywania wielu leków doustnych a pacjent staje się wtórnie insulinozależny. Przestrzegam przed gwałtownym i mocnym insulinowaniem. Organizm musi przejść przez okres adaptacji do tej formy leczenia.

Maimonides z Kordoby; wiek XII, szkoła arabska

Niech mnie ożywia miłość do sztuki i do Stworzeń Twoich. Nie dopuść o Panie, aby żądza zysku, gonitwa za sławą i zaszczytami wzięły udział w zatrudnieniu moim. Oddal ode mnie nieprzyjaciół prawdy i miłości do ludzi, którzy mogliby łatwo mnie zwieść i usunąć od przeznaczenia czynienia dobra Dzieciom Twoim! Wzmocnij siły i serce moje, aby gotowe były służyć jednakowo biednemu i bogatemu, dobremu i złemu, przyjacielowi i wrogowi, abym widział w cierpiącym tylko człowieka. Niech duch mój u łoża chorego zapanuje zawsze nad sobą i niech myśl obca nigdy go nie rozprasza. Spraw Panie, aby w drodze towarzyszyło mi to wszystko, czego nauczyła mnie mądrość nauczycieli i zdobyte doświadczenie. Albowiem zbawienne i wielkie jest uprawianie w ciszy tego, co ma utrzymać dobro i życie Stworzeń Twoich. Udziel chorym zaufania do mnie i do mojej sztuki, ażeby nie tylko słuchali przepisów i wskazówek, ale potrafili przełamać swoje ograniczenia.

Moi Drodzy

„Raz insulina to zawsze insulina, już nigdy nie będę wolny od codziennego dziurkowania skóry”. To obiegowa opinia, jaką powszechnie prezentujecie. Ona jest nieprawdziwa. Insulina nie uzależnia. Co najmniej 1/3 moich podopiecznych z typem 2 cukrzycy po przełamaniu gluko- (wysokie cukry we krwi) i lipotoksyczności (wysokie trójglicerydy i cholesterol) uwalnia się od insuliny. Wielu moich pacjentów, którzy nigdy nie będą insulinozależni musi ją wstrzykiwać przejściowo w nieprzewidywalnych okolicznościach: poważna infekcja, stan zapalny, operacja itd. Postępowanie zawsze uzgadniamy wspólnie a na początku leczenia jesteście o takich okolicznościach uprzedzeni i nie jest to dla Was zaskoczeniem. Niestety u 2/3 moich pacjentów nie da się uniknąć stosowania insuliny na stałe w monoterapii lub częściej w leczeniu skojarzonym z tabletkami. Mówimy wówczas, że chorzy nasi minęli punkt czasowy w chorowaniu, od którego nie ma już odwrotu od insulinowania a szkoda. Gdyby zgłosili się wcześniej i natychmiast położylibyśmy w planie leczenia nacisk na to, co najważniejsze, czyli pozafarmakologiczne metody: odtłuszczenie ciała poprzez odpowiednie uprofilowanie jedzenia i jego spalania, poprzez codzienny trening mięśniowy to scenariusz chorowania mógłby być inny.