ul. Zgierska 2/8, 91-002 Łódź


dr n. med. Zygmunt Trojanowski

specjalista chorób wewnętrznych i diabetologii


dietetyk - Urszula Sobiecka-Trojanowska
porady dietetyka w zakresie chorób cywilizacyjnych

Zapisy nr tel.: 602-395-601

PRYWATNY GABINET LEKARSKI

ul. Zgierska 2/8, 91-002 Łódź


dr n. med. Zygmunt Trojanowski
specjalista chorób wewnętrznych i diabetologii

dietetyk - Urszula Sobiecka-Trojanowska
porady w zakresie chorób cywilizacyjnych

PRYWATNY GABINET LEKARSKI

Zmarł pacjent najdłużej żyjący po przeszczepie serca

W lutym 2016 roku zmarł 73-letni John McCafferty, który przeżył rekordowe 33 lata po przeszczepieniu serca. Zabieg odbył się 20 października 1982 r. w Harefield Hospital. Chirurg podkreśla, że w owym czasie nie było wiadomo, jak długo pacjenci mogą żyć po przeszczepie. W wieku 39 lat u pacjenta rozpoznano kardiomiopatię rozstrzeniową. Po przeszczepie powiedziano mu, że przeżyje ok. 5 lat, jednak w 2013 r. wpisano go do Księgi rekordów Guinnessa, jako osobę najdłużej żyjącą po przeszczepie serca. Najczęściej dawcą organów jest motocyklista, który uległ wypadkowi i tylko „biologia” jeszcze żyje dzięki ciągłym zabiegom reanimacyjnym, mózg jest wyłączony trwale.

Dawca świadomy to człowiek, który z własnej woli oddaje swoją tkankę lub narząd innej osobie. Najbardziej popularną formą transplantacji od żywego człowieka jest prosta transfuzja krwi. Transplantacje od żywych dawców przeprowadza się najczęściej wśród najbliższej rodziny dawcy. Przeszczepienie narządu osobie niespokrewnionej wymaga zgody sądu rejonowego (czy nie zachodzi zjawisko handlu narządami), chyba, że pobrany ma zostać szpik kostny lub inne regenerujące się komórki lub tkanki. Najczęściej transplantowane są: krew, szpik kostny, nerki, płaty wątroby.  Krew i szpik, jako tkanki szybko regenerujące się, mogą być pobierane praktycznie bez uszczerbku na zdrowiu dawcy. Nerki, jako narządy parzyste są również dobrym kandydatem do przeszczepiania, lecz wówczas dawca zostaje z jedną nerką, co niesie ze sobą pewne ryzyko (np. w wypadku choroby czy urazu tej nerki żywy dawca może zamienić się w biorcę). W przypadku wątroby pobierany jest zwykle jej fragment. Przy znacznych zdolnościach regeneracyjnych wątroby, a także „zapasie” tkankowym funkcji tego narządu żywy dawca wątroby nie powinien odczuć braku jej części. U obu dawców (nerkowego i wątrobowego) istnieje oczywiście ryzyko związane z samym zabiegiem operacyjnym pobrania narządu. W Chinach narządy są pozyskiwane od więźniów, na których wykonano wyrok śmierci. W niektórych biednych krajach dochodzi również do porwań i zabójstw na tym tle. W prawie 40 milionowym rozwiniętym i nowoczesnym polskim społeczeństwie zarejestrowanych jest zaledwie 360 tys. dawców szpiku. Zaglądnijmy na stronę http://www.dkms.pl, rejestracja nic nie kosztuje, a dać może bardzo wiele.

 

Polecane nowości na stronie