ul. Zgierska 2/8, 91-002 Łódź


dr n. med. Zygmunt Trojanowski

specjalista chorób wewnętrznych i diabetologii


dietetyk - Urszula Sobiecka-Trojanowska
porady dietetyka w zakresie chorób cywilizacyjnych

Zapisy nr tel.: 602-395-601

PRYWATNY GABINET LEKARSKI

ul. Zgierska 2/8, 91-002 Łódź


dr n. med. Zygmunt Trojanowski
specjalista chorób wewnętrznych i diabetologii

dietetyk - Urszula Sobiecka-Trojanowska
porady w zakresie chorób cywilizacyjnych

PRYWATNY GABINET LEKARSKI

Pomóżmy sobie sami a medycyna też nam trochę pomoże

Pomówmy nie o medycynie faktów, lecz o medycynie emocji, jak żyć z cukrzycą, aby nasz lęk przed tymi wszystkimi komplikacjami nas nie przerastał? Jak pogodzić się z faktem, że pozostała nam tylko 1/3 szklanki zwanej kiedyś pełnym zdrowiem?  Tylko tyle, czy na tyle dużo aby żyć pełnią życia?  Jak nie zatracić wrażliwości na cierpienia innych ciężej chorych, jak utrzymać poczucie sensu i godności swojego życia? Jak po latach uznać, że pomimo chorób przewlekłych i nieuleczalnych moje życie jest spełnione? Jak nie dać się nękającym nas przypadłościom zdominować i zachować dystans do siebie i nieuleczalnych schorzeń? Można odpowiedzieć lapidarnie, żyjmy tak, jakby choroby cukrzycowej i innych schorzeń przewlekłych nie było w ogóle.

„Nie lękajcie się”, któż z nas nie zna tych słów pociechy, wszak wynika to z wiary, że ktoś nad nami jest i czuwa. Jednak mimo takiego stanu ducha, wielu z nas traci ufność i nadzieję na polepszenie stanu zdrowia i podniesienie poziomu życia. Dręczące pytanie powraca zawsze. Jaka będzie ta przyszłość, jak już będzie blisko do tej ostatniej podróży ku gwiazdom, czy ogarnie mnie rozpacz, albo pogrążę się w chorobach, w takim stopniu, że nie będę już sobą i utracę godność osoby ludzkiej? Zachowajmy nadzieję na lepsze życie mimo cukrzycy, dokonujmy pozytywnej odmiany, wewnętrznej samonaprawy, pozbądźmy się słabości i chciejmy nauczyć się unikać błędów. To pomaga zmniejszać lęk przed inwalidztwem cukrzycowym. Dla rozładowania negatywnego napięcia emocjonalnego, zachowania poczucia własnej godności i sensu życia pomagajmy innym w konkretnych sprawach, bądźmy dla innych i wspierajmy ich. Rozmawiajmy ze sobą otwarcie. Motywujcie do aktywności samych siebie i proście innych ludzi o konkretną pomoc. Poszukujcie dodatkowych źródeł wsparcia – rzeczowego, finansowego, psychicznego. Troszczcie się o siebie samych – zadbajcie o dostateczną ilość snu i odpoczynku, nie rezygnujcie z wychodzenia z domu, spotkań ze znajomymi, drobnych rozrywek. Wymieniajcie się opieką nad chorymi. Zrezygnujcie z ciągłego utyskiwania, ciągłego narzekanie na swój los i eksponowania swoich problemów: „nikt mnie nie rozumnie”, „jestem najbiedniejszy/a”, „jestem taka/i  nieszczęśliwa/y” „nikt się mną nie interesuje”, „nikt mnie nie kocha”. W najbliższym czasie porozmawiamy na czym polega wsparcie w chorobie przewlekłej i nieuleczalnej.

 

Polecane nowości na stronie