Czy choroba naczyń siatkówki to też miażdżyca
Swoista choroba włośniczek siatkówki w cukrzycy dotyczy początkowo tylko oczu, później nerek i obejmuje w końcu wiele narządów. Cukrzycy zawsze towarzyszy rozsiany zespół zmian w układzie mikrokrążenia, właściwe tylko dla cukrzycy i te włośniczkowe zmiany dotyczą narządów całego organizmu, ale dominuje zazwyczaj jeden zespół mikroangiopatii przede wszystkim o obrazie retinopatii (w oczach) i nefropatii (w nerkach) cukrzycowej.
Idąc tym śladem wiemy, że białkomocz nie może być pochodzenia cukrzycowego, jeżeli na dnie oka nie ma cech retinopatii cukrzycowej.
Miażdżyca tętnic natomiast nie jest swoista dla cukrzycy, ale znacznie przez cukrzycę przyspieszona pojawia się: 2-4 razy częściej niż u osób bez cukrzycy, manifestuje się wcześniej w zależności od czasu trwania cukrzycy, jest bardziej nasilona, rozsiana, polega na powstawaniu miękkich, łatwo pękających blaszek miażdżycowych z obecnością zakrzepów, usadawia się częściej w małych i średnich tętnicach (wieńcowych, śródczaszkowych, podudzia i stopy, nerek). Daje to odmienne od mikroangiopatii zespoły: niedokrwienna choroba serca, mózgu, kończyn dolnych, miażdżyca tętnic szyjnych, tętnicy głównej, tętnic biodrowych w cukrzycy. Zespoły mikroangiopatii cukrzycowej powstają wcześniej i przebiegają szybciej u chorych nie osiągających pożądanych parametrów skutecznego leczenia hipoglikemizującego. Nasilenie objawów tych zespołów jest proporcjonalne do czasu ekspozycji naczyń na hiperglikemię i czasu trwania cukrzycy. Zespoły mikroangiopatii powstają w wyniku hiperglikemii we wszystkich typach cukrzycy. Wczesne osiąganie celów leczniczych zapobiega powstawaniu zespołów mikroangiopatii. Jednak ponad 50% pacjentów z retinopatią cukrzycową do okulisty zgłasza się rzadziej niż raz do roku. Każdy lekarz rodzinny jak i diabetolog powinien umieć wstępnie diagnozować retinopatię cukrzycową przy pomocy oftalmoskopu. Retinopatia nie powoduje żadnych objawów ani bólu zanim nie dojdzie do zaawansowanego stanu. Lekarz może wykryć retinopatię zanim dojdzie do osłabienia wzroku. W badaniu okulistycznym, w którym źrenice są rozszerzone, lekarz może zbadać naczynia krwionośne znajdujące się na dnie oka. Stan czynnościowy siatkówki można jednak ocenić dopiero wykonując inne badania specjalistyczne, jak np. angiografię fluoresceinową czy badania elektrofizjologiczne.
Miażdżyca tętnic natomiast nie jest swoista dla cukrzycy, ale znacznie przez cukrzycę przyspieszona pojawia się: 2-4 razy częściej niż u osób bez cukrzycy, manifestuje się wcześniej w zależności od czasu trwania cukrzycy, jest bardziej nasilona, rozsiana, polega na powstawaniu miękkich, łatwo pękających blaszek miażdżycowych z obecnością zakrzepów, usadawia się częściej w małych i średnich tętnicach (wieńcowych, śródczaszkowych, podudzia i stopy, nerek). Daje to odmienne od mikroangiopatii zespoły: niedokrwienna choroba serca, mózgu, kończyn dolnych, miażdżyca tętnic szyjnych, tętnicy głównej, tętnic biodrowych w cukrzycy. Zespoły mikroangiopatii cukrzycowej powstają wcześniej i przebiegają szybciej u chorych nie osiągających pożądanych parametrów skutecznego leczenia hipoglikemizującego. Nasilenie objawów tych zespołów jest proporcjonalne do czasu ekspozycji naczyń na hiperglikemię i czasu trwania cukrzycy. Zespoły mikroangiopatii powstają w wyniku hiperglikemii we wszystkich typach cukrzycy. Wczesne osiąganie celów leczniczych zapobiega powstawaniu zespołów mikroangiopatii. Jednak ponad 50% pacjentów z retinopatią cukrzycową do okulisty zgłasza się rzadziej niż raz do roku. Każdy lekarz rodzinny jak i diabetolog powinien umieć wstępnie diagnozować retinopatię cukrzycową przy pomocy oftalmoskopu. Retinopatia nie powoduje żadnych objawów ani bólu zanim nie dojdzie do zaawansowanego stanu. Lekarz może wykryć retinopatię zanim dojdzie do osłabienia wzroku. W badaniu okulistycznym, w którym źrenice są rozszerzone, lekarz może zbadać naczynia krwionośne znajdujące się na dnie oka. Stan czynnościowy siatkówki można jednak ocenić dopiero wykonując inne badania specjalistyczne, jak np. angiografię fluoresceinową czy badania elektrofizjologiczne.