Insulinoterapia w Polsce włączana jest zbyt późno

Według badania PolDiab średni poziom HbA1c u pacjentów z cukrzycą w Polsce wynosi 8,07%. Oznacza to, że większość pacjentów jest nieprawidłowo wyrównanych. Średnia wartość HbA1c, przy jakiej inicjowano insulinoterapię w programie Poprawa Kontroli Glikemii wynosiła 9.2%. Nawet gdy pacjentowi zostanie zlecona insulinoterapia nie jest pewne czy będzie ją stosował. Pacjenci, którzy przynajmniej raz w tygodniu pominęli dawkę insuliny to 57%, ci którzy notorycznie ją pomijają to aż 20%. Tylko 23% chorych stosuje insulinę według zaleceń. Czynniki decydujące o pominięciu insuliny: starszy wiek, mały dochód, niskie wykształcenie, cukrzyca typu 2, trudność połączenia z codziennymi czynnościami, ból, wstyd. Z kolei liczba dużych amputacji jest markerem jakości opieki nad stopą cukrzycową w danym kraju. Duże amputacje wykonane w obrębie kończyny dolnej na świecie: 0,06-3,83 /1000 chorych na cukrzycę/rok. W Polsce w roku 2012 – 6,07 amputacji /1000 chorych/rok. W Polsce aż 71% insulinoterapii w cukrzycy typu 2 realizowanych jest za pomocą gotowych mieszanek insuliny. Spośród nich 32% stanowią mieszanki insulin analogowych, które są drogie. W 2012 średnie roczne wydatki związane z leczeniem jednego pacjenta cierpiącego na cukrzycę typu 2, wynosiły 2629 zł, zaś całość wydatków oszacowano na około 2,8 mld PLN Stanowi to 11% ogólnych wydatków na zdrowie.. Największy wpływ na koszty leczenia miały koszty leków (46%). Koszt hospitalizacji i leczenia ambulatoryjnego wyniósł około połowy kosztów całkowitych. Do poprawy efektywności nakładów wydatków na leczenie cukrzycy w Polsce mogłoby przyczynić się inwestowanie w nowoczesne metody leczenia cukrzycy. Konieczna jest kompleksowa opieka diabetologiczna a to nie jest możliwe bez rejestru chorych na cukrzycę. Pozwoliłoby to na odsunięcie w czasie lub redukcję tak poważnych powikłań jak zawał serca, udar mózgu, niewydolność nerek, utraty wzroku, amputacji kończyn dolnych. Włączanie insuliny jest konieczne przy poziomie HbA1c = 7% i wtórnej niewydolności leków doustnych u młodszych wiekiem, a u starszych >8% i glikemii poposiłkowej powyżej 180mg%. Kontrola glikemii poposiłkowej dokonywana aktualnie zmniejszy liczbę powikłań sercowo-naczyniowych w przyszłości. Odsuwanie w czasie rozpoczęcia insulinoterapii prowadzi do: długich okresów przewlekłej hiperglikemii, pogorszenia przebiegu choroby, zwiększenia ryzyka rozwoju powikłań. 53% osób z typem 2 cukrzycy, którzy dotychczas nie stosowali insuliny obawiało się rozpoczęcia tego typu terapii. 43% osób uważało, że rozpoczęcie insulinoterapii oznacza porażkę w wypełnianiu zaleceń odnośnie samokontroli, 23% osób wierzyło, że zastosowanie insuliny pomoże im lepiej radzić sobie z chorobą.