Przepraszam, że niepokoję Pana doktora, ale mam pewien problem, z którym nie mogę dać sobie rady, a mam iskierkę nadziei na radę czy pomoc. Jestem diabetykiem typu I od 47 lat. Zachorowałem po grypie w wieku 7 lat. Prowadzę aktywny tryb życia. Cukrzyca jest umiarkowanie dobrze wyrównana.

To co aktualnie stwarza mi duży problem, to cykliczność glikemii związana ewidentnie z gospodarką wodną. Przez kilka dni glikemie są dobre, prowadzenie cukrzycy nie nastręcza wtedy większych problemów, po czym zaczyna się wyraźne odwodnienie organizmu, któremu towarzyszą skurcze stóp (w nocy). I wtedy pewnego dnia następuje wzrost cukru do poziomu nawet rzędu 400. Samo wypicie wody w tym momencie (około 500 do 800 ml) powoduje wyraźny spadek cukru. Przez dwa- trzy takie dni, w których staram się dużo pić obserwuję jak gdyby skrócone działanie insuliny Humalog. Po czterech godzinach od wstrzyknięcia, cukry rosną wyraźnie. Staram się w ciągu tych trudnych dni, niezależnie od intensywnego picia wody, wspierać dodatkowymi wstrzyknięciami krótkodziałającej insuliny. Cykliczność ta ma okres rzędu 3-4 dni i jest zadziwiająco powtarzalna. Tryb życia, sposób odżywiania nie jest czynnikiem zmiennym. Nie widzę żadnych zewnętrznych źródeł takiej cykliczności. Oczywiście, staram się działać objawowo (pić dużo wody, dodawać insulinę w dniach z tendencją do dużych wzrostów), ale bardzo zależy mi na identyfikacji przyczyny tych zależności.

Chorego musiałbym zapytać o wiele rzeczy, a najlepiej zbadać osobiście, wówczas coś samo wpada na wokandę. Choremu najwyraźniej chodzi o coś w rodzaju strasse diagnose, a przecież to nie leczy. Osobiście odnoszę wrażenie, że są to normalne fluktuacje hydremii u osoby insulinowanej. Rzeczywiście chory ma rację, jeżeli chodzi o skrócenie działania szybkiego analogu przy dużym obrocie wodnym (zwiększona filtracja w warunkach diurezy osmotycznej), wymuszonej glikemią powyżej 180mg%. Po odwodnieniu (dość nagłym u chorego, układającym się w jakieś interwały, nic nie wiemy o lekach, jakie zażywa, gdzie w łączonej konfekcji leku przeciw nadciśnieniu, często jest lek moczopędny) glikemia zawsze wzrasta, niezależnie od dawki insuliny. W ekstremalnej postaci zmierza to do stanu hiperosmotycznego z bardzo wysoką glikemią 400-500-600 i wyżej, ale bez wyraźnej ketonemii. Wykluczyć należy także central diabetes insipidus przy pomocy prostego testu. Mnie najbardziej trafia do przekonania, że zmiany naprzemienne hyper i hypohydremii, wynikają po prostu z tzw. chwiejnej cukrzycy (brittle diabetes). Proszę włączyć okresowo minerały, potas kapsułkowany po jedzeniu i magnez po następnych 12 godzinach, przez co najmniej miesiąc. Okresowo taka alimentacja zabezpieczy Pana przed bolesnymi skurczami mięśni w nocy.