PRYWATNY GABINET LEKARSKI

Użytkownik Lena81 napisał:

Witam jestem młodym lekarzem w trakcie nauki do egzaminu do specjalizacji z medycyny rodzinnej i w związku z tym mam do Pana pytanie o wartości glikemii ale po posiłku u zdrowego człowieka. Z wytycznych nie mogę się tego doczytać, jaka jest norma u zdrowego człowieka jeśli oznaczamy poziom glukozy 2h po posiłku i powiedzmy przypadkowo po jedzeniu.

Nie jestem pewna swojej wiedzy-uczono mnie że 135mg% jest to norma po jedzeniu u zdrowego -czy to jest prawda czy może jednak jest wyższa ta wartość? Bo konsultując się ze swoja szefowa (med. rodzinna pracuje ok. 20lat w zawodzie) powiedziała ze u zdrowego norma przypadkowo i posiłku jest 170mg% Stąd moje pytanie. Będę bardzo wdzięczna za odpowiedź.

Koleżanko, pani pytanie jest jak najbardziej na rzeczy i właściwie postawione, gdyż specjalistom najtrudniej jest odpowiedzieć na wydawałoby się proste pytanie. Bowiem ukierunkowani jesteśmy na szukanie patologii, a dopiero po wykluczeniu możemy przyjąć, że mamy do czynienia z osobą zdrową w tym zakresie. Proszę pamiętać, że jakiekolwiek rozpoznanie obciążające chorego, wymaga osobistego zbadania opartego na spostrzeganiu: anamneza, stan przedmiotowy i dopiero kryteria laboratoryjne. Nie zachowując tej komplementarności możemy popełniać błędy diagnostyczne (diagnoza fałszywie pozytywna, lub fałszywie negatywna). Zatem rozpoznanie: observatio quo ad diabetes negativa, oznacza, że nie rozpoznajesz u chorego cukrzycy ani stanu przedcukrzycowego w danym momencie. Zważ, że nic w życiu nie jest na stałe i constans. Ja nie zaryzykowałbym czynnie pozytywnej odpowiedzi, że ktoś w danej chwili w danym zakresie, w tym przypadku w zakresie równowagi węglowodanowej jest zdrowy. Nie szukamy potwierdzenia, że ktoś jest zdrowy, lecz zorientowani jesteśmy na szukanie patologii. Niemniej można z grubsza powiedzieć, że u osób zdrowych glikemia na czczo, jak i tzw. przygodna (losowa) po kilku godzinach (4-6) od ostatniego posiłku zazwyczaj jest dwucyfrowa, tj. <100mg%. Gdy na czczo jest w przedziale 100-126mg% to jest to uszkodzona glikemia na czczo (IFG) i wymaga doustnego testu tolerancji glukozy (OGTT) po obciążeniu 75g glukozy doustnie z zachowaniem standardowych wymogów dla tego testu opisanych w wielu dostępnych źródłach. Rozpoznanie cukrzycy na podstawie glikemii na czczo wymaga potwierdzenia, tj. dwukrotnie >126mg% i dodatniego czynnego wywiadu w kierunku objawów. W teście tolerancji glukozy rozpoznajemy cukrzycę, jeśli poziom glukozy po 2 h od wypicia glukozy jest > 200mg% i towarzyszą temu nawet dyskretne, ale typowe objawy cukrzycy.

Podsumowując: prawidłowa glikemia na czczo: 70–99 mg/dl (3,4–5,5 mmol/l); nieprawidłowa glikemia na czczo (IFG, impaired fasting glucose): 100–125 mg/dl (5,6–6,9 mmol/l); nieprawidłowa tolerancja glukozy (IGT, impaired glucose tolerance): w 120 minucie OGTT glikemia 140–199 mg/dl (7,8––11 mmol/l); Stan przedcukrzycowy zatem to zarówno uszkodzona glikemia na czczo (IFG) jak i upośledzenie tolerancji glukozy (IGT) w doustnym teście tolerancji glukozy(OGTT). Cukrzycę rozpoznajemy na podstawie objawów hiperglikemii i glikemii przygodnej ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l), albo gdy po 2 godzinach od wypicia 75 g glukozy (OGTT) glikemia ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l). Rozpoznajemy cukrzycę również gdy 2-krotnie glikemia na czczo ≥ 126 mg/dl (≥ 7,0 mmol/l) i mamy dodatni wywiad kierunkowy. Biorąc pod uwagę, że IFG jak i IGT to też w pewnym sensie stan prawidłowy, bo nie wymaga leczenia, lecz prewencji. Mamy z tego prosty wniosek, że na czczo: 70-125mg% i po jedzeniu 140-200mg% to norma. Sprawa nie jest jednak tak prosta i jednoznaczna , bo w praktyce przyjęło się w oparciu o testy na glukometrze określać glikemię jako prawidłową 70-110mg%, a  po jedzeniu 140-180mg% w krwi pełnej włośniczkowej i po osobistym dodatkowym zbadaniu, to wystarcza. Zauważ, że kryteria dobrego wyrównania metabolicznego w typie 2 u osoby dorosłej i co najmniej z nadwagą są zbliżone: na czczo: 80-120mg%, 2 godziny po posiłku 140-180mg%. Zauważ, że badania kosmonautów w tym zakresie nie dotyczyły wyłącznie standardowych prób, lecz oparte były na pojęciu sprawności i wydolności wydzielniczej aparatu wyspowego trzustki w dożylnym teście tolerancji glukozy, ale to temat na zupełnie inne opowiadanie.