Tiazolidinediony (glitazony), prowadzą do zmniejszenia insulinooporności, wzrostu poziomu adiponektyny, spadku poziomu trójglicerydów (wzrostu cholesterolu LDL i HDL) i spadku poziomu leptyny, co związane jest ze wzrostem apetytu.

Niestety stosowanie tiazolidinedionów jest związane z większym ryzykiem obrzęku plamki (macular edema), który może towarzyszyć retinopatii cukrzycowej. A to w klasyfikacji oftalmologicznej oznacza początek złośliwej retinopatii, prowadzącej prostą drogą do kalectwa. Także leczenie łączone glitazonem i insuliną było związane z trzykrotnie podwyższonym ryzykiem wystąpienia obrzęku plamki. Zmniejszone ryzyko obrzęku plamki było związane ze stosowaniem inhibitorów konwertazy angiotensyny oraz aspiryny.