Kiedy rozpoznajemy cukrzycę?

Cukrzycę rozpoznajemy gdy:

glikemia przypadkowa (losowa) większa od 11,1 mmol/l (200 mg/dl) u chorych z objawami hiperglikemii (wzmożone pragnienie, wielomocz, zmniejszenie masy ciała) lub

glikemia na czczo większa od 7,0 mmol/l (126 mg/l) stwierdzona dwukrotnie w kolejnych badaniach bez względu na obecność objawów klinicznych przecukrzenia lub

 

glikemia większa od 11,1 mmol/l (200 mg/dl) po 120 min od doustnego podania 75 g glukozy  w doustnym teście tolerancji glukozy (OGTT- oral glucose tolerance test)

Rozpoznanie stanów przedcukrzycowych:

nieprawidłowej glikemii na czczo gdy przedział poziomu glukozy we krwi na czczo wynosi 5,6-6,9 mmol/l (100-125 mg/dl), a w 120. min OGTT glikemia do 7,8 mmol/l (140 mg/dl)

nieprawidłowej tolerancji glukozy gdy w 120 min OGTT glikemia 7,8-11,0 mmol/l (140-199 mg/dl)

Zaleca się oznaczanie stężenia glukozy w osoczu krwi żylnej w laboratorium objętym zewnętrzną kontrolą jakości.

W Polsce częstość występowania cukrzycy u osób dorosłych szacuje się na 7% u mężczyzn i 6% u kobiet. Częstość cukrzycy wzrasta z wiekiem i w grupie wiekowej 65-75 lata wynosi około 16% u mężczyzn i 20% u kobiet. Spośród osób zgłaszających się do lekarza częstość cukrzycy jest większa niż w populacji ogólnej i wynosi około 15%. Z tego 2/3 to przypadki  cukrzycy znanej, a wykrycie pozostałych wymaga badania w tym kierunku. W Polsce nie ma wiarygodnych danych dotyczących występowania cukrzycy nieznanej oraz występowania cukrzycy w starszych grupach wiekowych.