Cukrzyca ciążowa

Cukrzyca ciążowa to różnego stopnia zaburzenia metabolizmu węglowodanów, w tym i pełnoobjawowa cukrzyca, które zostały po raz pierwszy wykryte w ciąży i które ustępują po rozwiązaniu ciężarnej. Fakt ten stanowi jednak wyższe ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 w późniejszym okresie życia kobiety, kiedy dochodzą inne zagrożenia: przebyte pozostałe ciąże, nadwaga, starzenie się (menopauza), inne schorzenia (np.dysfunkcja tarczycy) i tzw. diabetogenne leki przyjmowane w sposób przewlekły.

Dlatego każda ciężarna powinna mieć zlecone badanie poziomu glukozy we krwi na czczo podczas pierwszej wizyty u ginekologa, natomiast kobiety szczególnie narażone na cukrzycę ciążową powinny od razu otrzymać skierowanie na doustny test tolerancji glukozy. Cukrzyca w ciąży stanowi ryzyko poważnych powikłań dla płodu i matki. U ciężarnej są to: wielowodzie, stan przedrzucawkowy oraz rzucawka. U płodu: urazy okołoporodowe i większa umieralność okołoporodowa, duża masa noworodka powyżej 4,3 kg i tzw. makrosomia płodu tj. nadmierna masa płodu w stosunku do wieku ciąży, epizody hipoglikemii po porodzie, wady wrodzone, a nawet obumarcie wewnątrzmaciczne płodu w 8 miesiącu ciąży. Cukrzyca ciążowa występuje u około 10% ciężarnych. Są liczne stany predysponujące do cukrzycy ciążowej, co nie powinno ujść uwadze lekarzy: wiek ciężarnej powyżej 35 roku życia, nadwaga lub otyłość, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca w poprzedniej ciąży, wielokrotne porody, urodzenie poprzednio bardzo dużego dziecka lub dziecka z wadą rozwojową, zgon wewnątrzmaciczny płodu, rodzinne ryzyko cukrzycy typu 2 i zespół policystycznych jajników. Rozwiązanie ciężarnej z cukrzycą, szczególnie tej dobrze prowadzonej i przygotowanej do ciąży na terapii pompowej niekoniecznie kończy się planowym cięciem cesarskim, ale powinno być ono wykonane jeżeli szacowana masa płodu wynosi 4500 g lub więcej u pacjentek zdrowych, 4200 g lub więcej u pacjentek z cukrzycą oraz gdy różnica pomiędzy obwodem brzuszka i główki płodu wynosi 4 cm lub więcej na korzyść brzuszka.