Metoda przełamywania insulinooporności i glukotoksyczności przez wdrożenie insulinowania w cukrzycy typu 2 rozpoznanej de novo.

W moim doświadczeniu porównanie reżimu terapeutycznego złożonego z 3 leków doustnych w stosunku do monoterapii insuliną w początkowej fazie wdrażania farmakoterapii w typie 2 niejednokrotnie okazało się skuteczniejsze i szybciej prowadziło chorych do osiągania wstępnych celów leczenia jak i subiektywnego poczucia poprawy ogólnego stanu zdrowia. Insulina jest bezpieczną, akceptowaną, skuteczną terapią dla pacjentów z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 2. Nie spowodowała większego przyrostu masy ciała, częstszych hipoglikemii, obniżenia samodyscypliny w leczeniu, spadku zadowolenia z terapii czy też obniżenia jakości życia. W okolicznościach, gdy chory osiąga cele lecznicze w leczeniu skojarzonym z samą insuliną a zapotrzebowanie dobowe nie przekracza kilkunastu jednostek, należy rozważyć wspomaganie leczenia pozafarmakologicznego lekami doustnymi z następowym odstawieniem monoterapii insuliną. Nie zawsze ten scenariusz jest możliwy, bowiem nie wszyscy poddają się pozafarmakologicznym metodom przełamywania insulinoporności (odtłuszczanie ciała). Wielu ma wskazania do insuliny na stałe ze względu na koincydencję ciężkich komplikacji niedokrwiennych i potrzebę stosowania wielu leków objawowych (nieraz do kilkunastu), z czym spotykam się na co dzień. Wyklucza to możliwość leczenia doustnego, jeżeli nie chciałbym ryzykować sytuacji klinicznej, gdzie chory staje się przypadkiem toksykologicznym.